پاسخ به یک معمای شگفت انگیز درباره هواپیماها!
تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۳۰۰۷۶
پریسا عباسی- واضح است که هواپیماهایی که یک ابر خطی سفید(چیزی شبیه به دود یا ابر سفید) در آسمان می‌کشند، کیلومترها بالاتر از سطح زمین هستند.اما ارتفاع آنها دقیقا چقدر است؟ این را می‌دانیم که ارتفاع دقیق یک هواپیمای مسافربری در هر نقطه از پرواز به عوامل مختلفی نظیر وزن هواپیما، دما، آب و هوا، درخواست خلبان و پروتکل‌های مربوط به جهت پرواز و نهایتا به آنچه برج مراقبت از کنترل ترافیک هوایی اعلام می‌کند، مربوط می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جان کاکس، خلبان بازنشسته خطوط هوایی تجاری که اکنون رئیس یک شرکت مشاوره به نام «سیستم‌های عملیاتی ایمنی» است می‌گوید: «در بیشتر موارد، هواپیماهای مسافربری با ارتفاع حدود ۹هزار متر از سطح زمین پرواز می‌کنند. این ارتفاع ممکن است به ۱۲۰۰۰ تا ۱۲۵۰۰ متر افزایش یابد که البته این اتفاق تقریبا نادر است.»
تام ادکاک، مسئول برج مراقبت ترافیک هوایی بوده و اکنون مدیر امنیت و فناوری اتحادیه کارگری «انجمن ملی کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی(NATCA)» است. او نیز در مورد ارتفاع پرواز همین برآورد را دارد و می‌گوید بیشتر ترافیک‌های هوایی در ارتفاع بالاتر از ۹هزار متر انجام می‌شود. ارتفاع بعضی از آنها تقریبا به ۱۲۵۰۰ تا ۱۳۰۰۰ متر نیز می‌رسد. یک بوئینگ ۷۵۷ می‌تواند تا ارتفاع تقریبی ۱۳ هزار متر بالا برود و یک بوئینگ ۷۶۷ می‌تواند تا ارتفاع تقریبی ۱۳ هزار متر بالا برود. اما بوئیگ 747-400s می‌تواند در ارتفاع بالاتر هم پرواز کند. انواع مختلف هواپیماها، سقف ارتفاع پروازی خاص خود را دارند.
کنترل‌کننده ها زمانی که به یک خلبان ارتفاع پرواز را اعلام می‌کنند، جهت قطب‌نماهایی که هواپیما در آن پرواز می‌کنند را در نظر می گیرند. اگرچه اعداد ۳۸.۰۰۰ و ۳۹.۰۰۰ پا(فیت) نزدیک به هم هستند، اما یکی از آنها زوج و یکی فرد است. پروازهایی که به سمت غرب می‌روند، برای ارتفاع پرواز عدد زوج مانند ۳۸.۰۰۰ پا را دریافت می‌کنند، در حالی‌که پروازهایی که به سمت شرق می‌روند، اعداد فرد مانند ۳۹.۰۰۰ را می‌گیرند.
به این ترتیب، بین پروازهایی که در جهت‌های مخالف حرکت می‌کنند، فاصله عمودی، یا فاصله در ارتفاع پرواز ایجاد می‌شود. هواپیماهایی که به سمت شمال شرقی یا جنوب شرقی حرکت می‌کنند، در ارتفاعی با عدد فرد می‌مانند و پروازهای به سمت شمال‌غرب و یا جنوب غرب، ارتفاع پروازشان عددی زوج خواهد بود. کاکس می‌گوید: «برای این قوانین استثناهایی نیز وجود دارد.
رسیدن به ارتفاع بهتربه گفته کاکس: « برای تعیین ارتفاع دقیق هواپیما، برخی از متغیرها در همان زمان مشخص می‌شوند و بطور کلی ارتفاعات بالاتر بهتر هستند. شما می‌خواهید تا جایی که می‌توانید بالاتر باشید. موتورهای جت، در ارتفاعات بالاتر، کارآمدتر هستند و مقاومت هوا در آنجا کمتر است.» او ادامه می دهد: خلبان‌ها دوست دارند سوخت کمتری مصرف کنند و پرواز خود را با ذخیره سوخت بیشتر به پایان برسانند. زیرا در صورت تاخیر برای فرود، گزینه‌های بیشتری در اختیار خواهند داشت.
او می‌گوید:«قانون ارتفاع هر چه بالاتر بهتر»، در پروازهای کوتاه نیز صادق است. شاید تعجب کنید که افزایش ارتفاع حتی در پروازهای کوتاه، راهی کارآمد برای کاهش سوخت است.
کامپیوتر مدیریت پرواز با در نظر گرفتن وزن هواپیما و دمای هوا، اطلاعاتی در مورد ارتفاع مناسب و همچنین حداکثر ارتفاع مجاز به خلبان ارائه می‌دهد. بعد از اینکه سوخت هواپیما کمتر می‌شود و سبک می‌شود، می‌تواند به ارتفاع بالاتری برود.
کاکس می‌گوید:«خلبانان تا جایی که می‌توانند به ارتفاع بهینه یا حداکثر ارتفاعی که اجازه دارند نزدیک می‌مانند. اگر آنها به سمت غرب پرواز کنند، هدف‌شان هوای صاف و بادهای به سمت پایین است و بالا بردن ارتفاع می‌تواند این کار را انجام دهد. در همین حین، ممکن است برج مراقبت و کنترل ترافیک هوایی از هواپیما بخواهد تا در بالاترین ارتفاع مجاز برای آن هواپیما در آن زمان پرواز بکند، اما خلبان باید این درخواست را رد کند.
جت‌های تجاری تنها هواپیماهای آسمان نیستند. یک سسنا ۱۷۲(نوعی هواپیمای تک موتوره ۴ نفره) که برای یک سفر در تعطیلات استفاده می‌شود، در ارتفاع کمتر از۳ هزار متر پرواز می‌کند(این هواپیماها تحت فشار نیستند)، و یا شاید در ارتفاع تقریبی ۱۵۰۰ متری یا کمی بیشتر پرواز کنند. یک توربوپراپ تجاری، بالاتر از این هواپیماها و در زیر جت‌ها حرکت می‌کند. مثلا بمباردیرQ400 که عموما برای پروازهای خطوط هوایی آلاسکا استفاده می‌شود، برای پروازهای بالاتر از ارتفاع تقریبی ۱۳۰۰ متری ساخته نشده است.
در بالای همه این هواپیماها، افراد شیک‌پوش ثروتمند در جت‌های شخصی خود در حال پرواز هستند. جت‌هایی نظیر Learjets و Gulfstreams که ارتفاع تقریبی ۱۳۵۰۰ متری یا بالاتر از آن(حتی تا ارتفاع ۱۵۵۰۰ متری) را به خود اختصاص داده‌اند.
اما در ارتفاعات بالاتر، اتفاقات خاصی می‌افتد. کاکس به خاطر می‌آورد که کنکورد مافوق صوت در ارتفاع ۱۸ هزار متری از سطح زمین پرواز کرد. او می‌گوید:«وقتی به چنین ارتفاعی می‌رسید، آسمان به رنگ آبی بسیار تیره درمی‌آید و می‌توانید انحنای زمین را ببینید. تا زمانی که خیلی خیلی بالا نرفته باشید، نمی توانید درکی از فضا داشته باشید. اما با حضور در یک کنکورد در ارتفاع ۱۸ هزار متری، می‌توانید حس در فضا بودن را به وضوح تجربه کنید.»
منبع:popsci
5858
کد خبر 1731664منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: هواپیمای بوئینگ فناوری پرندگان ارتفاع پرواز ترافیک هوایی هزار متر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۳۰۰۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کدام پرنده رکورد جهانی بالاترین ارتفاع پرواز را در اختیار دارد؟ | برخورد کرکس روپل با یک هواپیما در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از یورونیوز، وقتی به پرنده‌ای نگاه می‌کنید که در دوردست در حال پرواز است، به این فکر کرده‌اید که تا چه ارتفاعی می‌تواند بالا برود؟
گونه‌ای که رکورد بالاترین ارتفاع پرواز را در بین تمامی پرندگان در اختیار دارد، کرکس دال روپل (Gyps rueppellii) است. در سال ۱۹۷۳ میلادی یک کرکس روپل با یک هواپیمای تجاری در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری بر فراز ساحل عاج در غرب آفریقا برخورد کرد.
هواپیما علیرغم اینکه یکی از موتورهایش را از دست داد، موفق به فرود شد. اما پرنده چندان خوش‌شانس نبود و جان سالم به در نبرد. تنها چیزی که از این پرنده باقی مانده بود ۵ پر کامل و ۱۵تکه پر کوچک‌تر بود که البته همین‌ها هم برای شناسایی گونه و تأیید اوج‌گیری باورنکردنی این پرنده کافی بودند.
این پرنده، بومی منطقه ساحل صحرا در آفریقا است و در چندین کشور از جمله زیمبابوه، سنگال و اتیوپی یافت می‌شود. طول بال‌های قدرتمند این پرندگان به بیش از ۲ متر می‌رسد، با این وجود این کرکس‌های روپل به ندرت در پرواز از آنها استفاده می‌کنند.
در واقع این کرکس‌ها در صعود پیوسته خود به ارتفاعات بالا و برای اوج‌گیری و جستجوی طعمه، غالبا روی ستون‌های گرمایی و بالارونده جو سوار می‌شوند.
دانشمندان می‌گویند کاملاً محتمل است که رویداد ۱۹۷۳ و برخورد یک کرکس روپل با هواپیمای تجاری یک استثنا بوده باشد. در واقع دلایلی وجود دارد که چرا معمولاً پرندگان در کنار هواپیماهای مسافربری در ارتفاع بالا دیده نمی‌شوند. یکی از عمده‌ترین این دلایل به اکسیژن مربوط می‌شود.
از دیگر رقبای کرکس روپل در ارتفاعات، می‌توان به درنای خاکستری اشاره کرد. محققان یکی از این درناها را در ارتفاع ۱۰ هزار متری به هنگام فرار از یک عقاب در کوه‌های هیمالیا ثبت کرده‌اند. یک غاز سرنواری نیز در ارتفاع ۷۳۰۰ متری در این ناحیه مشاهده شده است.
از زمان ثبت این موارد و حتی با وجود فناوری‌های مدرن ردیابی، تا کنون هیچ سابقه‌ای از نزدیک شدن یک پرنده دیگر به رکورد کرکس روپل به دست نیامده و به همین خاطر حدنصاب اوج‌گیری در آسمان همچنان در اختیار این پرنده است.
این در شرایطی است که اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، کرکس روپل را در فهرست پرندگان در معرض خطر جدی طبقه‌بندی کرده است.
این گونه از کرکس‌ها، مانند بسیاری از پرندگان مشابه آفریقایی، با خطر از دست دادن زیستگاه، شکار و کاهش دسترسی به تنها منبع غذایی خود یعنی لاشه‌ها تهدید می‌شوند.
مسمومیت حاصل از آفت‌کش‌هایی نظیر «کربوفوران» همینطور داروی دیکلوفناک نیز در کاهش جمعیت این پرندگان موثر بوده است.
دیکلوفناک معمولا به عنوان ضد التهاب در درمان‌های دامپزشکی استفاده می‌شود، اما اگر کرکس‌های روپل لاشه حیواناتی را که چنین دارویی را مصرف کرده‌اند بخورند، ممکن است تلف شوند.
این موضوع زمانی تعجب‌آور می‌شود که بدانیم کرکس‌های روپل می‌توانند بدون هیچ مشکلی گوشت آلوده به سیاه‌زخم و بوتولیسم را بخورند و هضم کنند.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است